خواب كنستانتين عميقتر از آن بود كه بازماندگانش بارو هاى شهر را پاس بدارند.
ما خسته و زخم خورده به اقامتگاهى
در دل قريه اى دور پناه برديم.
سرما به عمق زخمهايمان رسوخ كرده بود
و بازماندگان ميان گريه و خنده بهت زده بودند
با خود ميگفتيم فردا روز ديگريست
در انديشه اين بوديم كه فردا
آخرين بازمانده توانمان را جمع خواهيم كرد
و با تشعشع أولين شعاع خورشيد
عازم كنستانتوپوليس خواهيم شد
ماركيز برايمان شراب بردو آورده بود
و ما در نعشه ى زنگار بسته ى شراب
خواب فتوحاتمان را ميديديم
در ساحل نيلگون درياى مرمره
وافسوس كه خواب بر ما غالب آمد
بيدار كه شديم نه كنستانتوپوليسى بود
و نه قسطنتنيه اى
ما مانده بوديم
و پروازى كه به مقصد استانبول
تأخير خورده بود

خواب زمستانى

لرزش دستان يخزده ات
در زمحرير زمستانى جيوه اى
كه چون تيغ جراحى
در كف دستانت فرو ميروند
مرا ياد خوابهاى زمستانيمان مياندازد
به درازاى قرنها و هزاره ها
و به تاريكى عميقترين حفره هاى اقيانوسى
ارتعاش تاريكى كه حيات را آبستن است
لرزش نحيف انگشتان تو