چشمهایش

نگاهی را برمیگردانم به سمت انتهای کوچه.

شعاع نگاهم از کنار ردیف درختهای کاج همسایه رد میشود

با بوی سبز آفتابگردانها ترکیب میشود

از روبروی سرو و بید خانه احمد زوزه کشان رد میشود.

از کنار گلهای درشت ِ قرمز و نارنجی ِ اختر ِ خانه کورش آرام آرام رد میشود

از کنار برادرم که دارد دوچرخه سواری میکند و به سمت من میاید

زاغچه ای که از بالای سیمهای مخابرات پرمیکشد و میاید پایین

از زیر شعاع نگاه من سر میخورد

و او که بر میگردد ببیند آیا هنوز از کوچه رفته ام یا نه.

تا برمیگردد

نگاه من میخورد توی چشمهایش.

و این همانزمانی است که مادرم

مرا از زیر قرآن با اسفند و دود رد کرده است.

چشمهایم میسوزند.

اشکی از دود اسفند

مینشیند روی چشمهای من